Ο σακχαρώδης διαβήτης, κυρίως ο τύπου 2, παρουσιάζει σημαντική και ανησυχητική αύξηση παγκοσμίως. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, με την έλλειψη σωματικής άσκησης, το έντονο και συνεχές στρες, την υπερφαγία και την παχυσαρκία, ευνοούν την εκδήλωση της σοβαρής και χρόνιας αυτής ασθένειας. Η πρόληψη του διαβήτη μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματικά με τη μείωση του βάρους σε υπέρβαρα άτομα, με τη μείωση του λίπους και των κορεσμένων λιπιδίων και την αύξηση των φυτικών ινών στη διατροφή και την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας.
Η προγραμματισμένη τακτική σωματική δραστηριότητα βελτιώνει τη ρύθμιση του σακχάρου, προστατεύει από την εμφάνιση των χρόνιων επιπλοκών του διαβήτη και επιπλέον αυξάνει το προσδόκιμο της επιβίωσης των ασκουμένων. Επιδημιολογικές έρευνες δείχνουν ότι άτομα με ή χωρίς διαβήτη είναι εξίσου ικανά προς άσκηση.
Με την τακτική σωματική δραστηριότητα ένας διαβητικός καταφέρνει να διατηρήσει ή και να βελτιώσει την κατάσταση του καρδιαγγειακού του συστήματος ώστε να προλαμβάνονται ή να ελαχιστοποιούνται οι επιπλοκές μετέπειτα. Επιτυγχάνεται επίσης βελτίωση της μυικής ευκαμψίας και της μυικής ισχύος και ψυχολογική ευεξία. Το βασικότερο είναι ότι βελτιώνεται ο μεταβολισμός της γλυκόζης αλλά και των πρωτεϊνών και λιπών.
Ωστόσο για την ασφάλεια των ατόμων με διαβήτη ινσουλινοεξαρτώμενο ή τύπου 2, προσοχή πρέπει να δωθεί στα παρακάτω:
Η προγραμματισμένη τακτική σωματική δραστηριότητα βελτιώνει τη ρύθμιση του σακχάρου, προστατεύει από την εμφάνιση των χρόνιων επιπλοκών του διαβήτη και επιπλέον αυξάνει το προσδόκιμο της επιβίωσης των ασκουμένων. Επιδημιολογικές έρευνες δείχνουν ότι άτομα με ή χωρίς διαβήτη είναι εξίσου ικανά προς άσκηση.
Με την τακτική σωματική δραστηριότητα ένας διαβητικός καταφέρνει να διατηρήσει ή και να βελτιώσει την κατάσταση του καρδιαγγειακού του συστήματος ώστε να προλαμβάνονται ή να ελαχιστοποιούνται οι επιπλοκές μετέπειτα. Επιτυγχάνεται επίσης βελτίωση της μυικής ευκαμψίας και της μυικής ισχύος και ψυχολογική ευεξία. Το βασικότερο είναι ότι βελτιώνεται ο μεταβολισμός της γλυκόζης αλλά και των πρωτεϊνών και λιπών.
Ωστόσο για την ασφάλεια των ατόμων με διαβήτη ινσουλινοεξαρτώμενο ή τύπου 2, προσοχή πρέπει να δωθεί στα παρακάτω:
- Είναι απαραίτητος ο τακτικός έλεγχος του σακχάρου.
- Πρέπει να αποφεύγεται η άσκηση άμα το σάκχαρο αίματος νηστείας είναι πάνω από 250mg/dl
- Πρέπει να καταναλώνονται 15 γρ. υδατανθράκων (π.χ. 1 φρούτο) μία ώρα πριν αλλά και μετά από μέτρια άσκηση. Η κατανάλωση υδατανθράκων πρέπει να είναι μεγαλύτερη αν το σάκχαρο αίματος νηστείας είναι < 100mg/dl προ της έναρξης της άσκησης.
- Η παρατεταμένη άσκηση μπορεί να απαιτεί μείωση των δόσεων της ινσουλίνης οπότε ο ασθενής πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με το γιατρό του.
- Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη πρέπει πάντα να κουβαλάνε μαζί τους καραμέλες με ζάχαρη ή κάποια άλλη πηγή υδατανθράκων σε περίπτωση υπογλυκαιμίας.
- Πριν ξεκινήσουν την οποιαδήποτε δραστηριότητα οι ασθενείς θα πρέπει να εξετάζονται από καρδιολογικής πλευράς συμπεριλαμβανομένου και δοκιμασία κόπωσης. Καλό θα ήταν να είναι και υπό την επίβλεψη έμπειρου γυμναστή και να ξεκινάνε πάντα με ήπια άσκηση (π.χ. περπάτημα) και προοδευτικά να αυξάνεται η έντασή της. Η συχνότητα της άσκησης συστήνεται να είναι 3-4ημέρες την εβδομάδα από τουλάχιστον 30 λεπτά. Αερόβια άσκηση μικρής έντασης και ασκήσεις μυικής ενδυνάμωσης συμβάλλουν στη βελτίωση της ρύθμισης της γλυκόζης.
- Συστήνεται τέλος επαρκής κατανάλωση υγρών μέσα στη μέρα.
